همیشه وقتی سوار تاکسی میشم تقابل راحتی شخصی و هنجارها و رعایت حال دیگران برام مسالهی جالبی میشه. البته معمولن به خاطر پررو نبودن و عدم اطمینان به قابل اتکا بودن جواب (و گاهی به خاطر زیاد بودن وزن راحتطلبی)، راهحلی که به نظرم بهینهست رو اجرا نمیکنم.
قواعدی که توی ذهن من هستن:
- جلو صندلی راحتتریه تا عقب
- اگه یه خانم کنار یه آقا بشینه احتمال اینکه خانم معذب بشه زیاده و به خاطر همین آقا هم ممکنه به خاطر معذب کردن خانم معذب بشه.
- آدم چاقی که عقب میشینه فضای بقیه رو تنگتر میکنه
- راننده ممکنه به خاطر وزن آدم چاق، نسبت به جلو نشستنش حساس باشه تا به خاطر وزن زیاد صندلی ماشینش آسیب نبینه (یهبار توی تاکسیهای جردن با این پدیده روبرو شدم)
- به خاطر اینکه مسافرها ممکنه به ترتیب پیاده شدن سوار نشن، عقب نشستن این مشکل رو هم میتونه داشته باشه که لازمه پیاده بشیم
- اگه کسی عقب نشسته باشه و کیف همراهمون باشه، عقب صندلی راحتتریه (فقط وقتی ساعتهای خلوت مثل ده و نیم شب دارید از تاکسی استفاده میکنید، مثلن از شرکت بر میگردید خونه، ممکنه این مزیت رو تجربه کنید)
حالا چندتا حالت پیش میاد:
- اگه دو نفر آقا و دو نفر خانم سوار تاکسی باشن، احتمال داره حداقل یکی از خانمها معذب بودن رو تجربه کنه. توی این حالت این که آدم چاق جلو بشینه بهینهتره چون فشار کمتری به خانمی که باید کنار آقا بشینه وارد میشه
- اگه سه نفر آقا و یه خانم یا برعکس باشن (و هیچکدوم چاق نباشن) حالت بهینه اینه که اون فردی که از نظر جنسیت در اقلبته جلو بشینه.
- حالت سوم که برای من چالشه اینه که یک یا دو نفر از جنسیت اکثریت (توی حالت ۳ به ۱) چاق باشن. اینجوری قاعدهی ۲ و ۳ در تقابل همدیگه قرار میگیرن.
برای من حالت سوم وقتهایی آزاردهنده میشه که خودم جلو نشسته باشم. چون این قدرت رو دارم که به خانمی که عقب نشسته پیشنهاد جلو نشستن رو بکنم و در ازاش جا برای دو آقای دیگه رو تنگ کنم در شرایطی که نمیدونم اونها چقدر به راحتی خودشون و راحتی اون خانم اهمیت میدن و ارزش کدومشون بیشتره.
در این شرایط که توی ذهن من بین قاعدهی ۲ و ۳ دعوا میشه، خودخواهی که رقیبی نداره پیروز میشه و جلو میمونم. ولی همیشه این سوال برام هست که کدوم انتخاب بهتریه. معمولن در این شرایط تمایل ذهن به تمرکز نکردن روی مسالهی خاص و کوتاه بودن مسیر باعث میشه خیلی زود از این عذاب رهایی پیدا کنم.
ولی به نظر میرسه از نظر فنی قابلیت جواب دادن به این سوال رو نداشته باشیم مگر اینکه دستگاههای هوشمندی که همراهمونه قابلیت سنجش میزان تمایلات مختلفمون رو پیدا کنن و با همدیگه این اطلاعات رو به اشتراک بذارن و به ما مسافرها بهینهترین جای نشستن رو پیشنهاد بدن