دو سال پیش توی درس کارگاه کامپیوتر بعد از یادگیری html و اینا، تمرینی داشتیم که باید توش صفحه‌ی شخصی خودمون توی سایت دانشکده رو طراحی می‌کردیم. من هم که مدت‌ها این قضیه برام چالش بود، تصمیم گرفتم ایده‌ای برای این مساله بزنم. چون تجربه‌ی خوبی در طراحی ندارم (و چیزهایی که طراحی کرده بودم رو خودم هم دوست نداشتم) و می‌دونستم که نمی‌تونم طراحی خوبی توی سایتم به اجرا بذارم.
در نهایت ایده‌ای که به ذهنم رسید، محیطی شبیه ترمینال بود: جایی که با کامندها کار می‌کنه. اون موقع پیاده‌سازیش کردم و توی حالت بتا موند و دیگه حوصله نکردم که درستش کنم. چند ماه پیش تبدیلش کردم به تایپ‌اسکریپت که بهم این اجازه رو می‌داد که کنترل بیشتری روی اجرای دستورات داشته باشم و بتونم دستوراتی داشته باشم که بتونن از کاربر ورودی بگیرن و اون رو پردازش کنن.
و امشب هم حوصله کردم چند ساعتی با TypeScript ور رفتم تا بتونم توی چندتا فایل مجزا داشته باشم کدم رو ولی شکست خوردم (چون خیلی وقته از دنیای جاوااسکریپت فاصله گرفتم و خیلی چیزا اومده تو این دنیا) و در نهایت دستور MD5 و clear رو به سیستم اضافه کردم و گذاشتمش روی ahmadalli.net
اگه باز هم حوصله کنم یا تحریک بشم، در آینده تغییرات دیگه‌ای هم توی سیستم می‌دم. مثلن الان history نداریم و امکان خیلی به‌دردبخوریه.
برای ننوشتن این چند روزم، هر چیزی بگم یجور توجیه حساب می‌شه و به این بر می‌گرده که گاهی (که درصد قابل توجهی از زندگی من رو شامل می‌شه) بی‌حوصلگی من باعث می‌شه قرارهایی که با خودم می‌ذارم یا تصمیم‌هایی که می‌گیرم رو عملی نکنم.