یکی از توییت‌هایی که در زمان فوت دنیا فنی‌زاده توی کانال وحیدآنلاین دیدم این عکس بود:
کرمیت با حالت پر از غمی به گرداننده‌ی خودش جیم هنسن نگاه می‌کنه. به نظرم این عکس تاثیرگذاره چون انگار سه تا موجود زنده توی عکس دیده می‌شن: کرمیتی که با ناراحتی و غم فقدان و دلتنگی برای دوران گذشته داره به تصویر نگاه می‌کنه، جیم هنسن و کرمیت خوشحال.
چیزهایی که حس دلتنگی رو خوب نشون بدن در من خیلی تاثیرگذارن. شاید برای همین باشه که این‌قدر به موراکامی علاقه‌مندم چون توی همه‌ی داستانش اثری از دلتنگی برای گذشته دیده می‌شه.
دوست داشتم مدتی این عکس رو به عنوان آواتار تلگرامم بذارم بعد دیدم ممکنه به غمگین بودن متهم بشم و برای همین تصمیم گرفتم این‌جا بذارم تا حداقل ردی ازش در روزهای من باقی بمونه